Nothing will work unless you do.

Een vriend zei eens tegen mij, dat hij wilde dat een relatie vanzelf zou gaan.

Synoniemen voor vanzelf zijn; automatisch, moeiteloos, spontaan, vrijwillig, zonder tussenkomst van anderen etc.

Gedeeltelijk ben ik het hem eens. Een relatie zou in mijn beleving ook vrijwillig moeten zijn, spontaan en zonder tussenkomst van anderen. Maar ik heb ook geleerd dat niets automatisch en moeiteloos gaat. Bij mij gaan maar weinig dingen automatisch en naast ademhalen, de onvoorwaardelijke liefde voelen voor mijn kinderen (en mijn ‘zielsliefde’), gaan vooral mijn hersenen ‘vanzelf’. 

Deze uitspraak van die vriend, is alweer van een tijdje geleden en ‘het vanzelf gaan’ heeft me behoorlijk beziggehouden. Zoals ik al zei gaan bij mij heel weinig dingen vanzelf. En ik hoop dat ik aan het einde van dit schrijven, het lijstje met ‘wat gaat er vanzelf’, iets heb weten uit te breiden. 

Naast het ademhalen en het denken ben ik erachter gekomen dat het lichaam vaak wel ‘vanzelf’ dingen doet. Zo geeft het onder ander aan wanneer je honger hebt, naar het toilet moet en je moe bent. Ik luister hiernaar en vervolgens komt er een actie, want anders neemt de honger, aandrang of vermoeidheid alleen maar toe. Onderneem je geen actie hierop dan wordt het alleen maar erger. Ik wil niet nadenken over de consequenties van het niet handelen, maar ik vermoed dat je dat zelf ook kunt bedenken. Naar andere signalen van mijn lichaam heb ik lang niet geluisterd en als vanzelf schee ze er na lange tijd mee uit, een burn-out had zich aangemeld.

Geheel onvrijwillig maar zeker niet onverwacht, werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Een burn-out gaat niet vanzelf over. Het is makkelijk gezegd om te kiezen en lief te zijn voor jezelf, een grens te stellen, sommige contacten te verbreken, te luisteren naar je lichaam, je zielsmissie te vinden en dromen uit te laten komen.

Het is een momentopname om deze beslissingen, waar je al jaren over nadenkt of mee worstelt, uit te voeren. Daarna begint het pas en het is verdomd hard werken. 

Het is mij niet in dank afgenomen dat ik mijn grenzen heb aangegeven. Er wordt geprobeerd om toch (weer) over die grens heen te gaan door te gaan dreigen, manipuleren of beledigen. En het is hard werken om mijn grens te bewaken, om (eindelijk) te luisteren en te handelen naar wat goed is voor mij. Als ‘vanzelf’ heb ik altijd pleasegedrag vertoond om maar ‘lief’ gevonden te worden. Nu ik lief voor mezelf ga zijn en ga luisteren naar wat ik écht zelf wil, valt dat niet mee. Elke actie, ook wanneer ik bewust niets doet, kost me nu nog moeite en gaat niet vanzelf. 

Deze burn-out heeft mij ook met mijn neus op andere vraagstukken gedrukt. Wat zijn mijn dromen? Hoe zie ik mijn toekomst? Wat is mijn ‘zielsmissie’? Doe ik de dingen waar ik gelukkig van word? En jawel, bijna als vanzelf kwamen de antwoorden op mijn pad.

Nu kan ik achterover gaan leunen, tevreden met de antwoorden, maar dan gebeurt er niets. Deze ‘honger’ heeft voeding nodig en daarvoor zal ik in actie moeten komen.  

“…there is no happiness without action”, volgens William James.

En naar mijn mening geldt dat ook voor relaties. De relatie met jezelf, met anderen en in liefdesrelaties. Doe je niets, dan gebeurt en verandert er niets. 

Totdat je lichaam je vanzelf een halt toeroept.